با سلام
در شماره ۱۲۹ روزنامه پیام ماکه در تاریخ ۱۳/۲/۸۹ منتشر شد ، نوشته ای با عنوان “فارسی را جاودانه کنیم”درج شد که بیش از ۱۰۰ واژه آن بیگانه بود.
ضمن تشکر از آقای حسین مزیدی که برای جاودانه کردن زبان پارسی دل می سوزانند و راهکار می دهند ، کاش در نوشته خود تلاش می کردند از واژه های بیگانه کمتر استفاده می کردند و پارسی را پاس می داشتند. بخش نخست نوشته ایشان را می شد به زبان پارسی زیر نوشت:
ادبیات پارسی به ویژه سروده پارسی گنجینه پرباری است. شوربختانه پیوستگی ما با این گنجینه آن چنان دلخواه نیست.
شاید یکی از انگیزه های مهم این جستار بی تفاوتی است که فرزندان اینترنتی ما با سرگذشت ادبیات خود دارند.
به جای گناهکاردانستن این و آن و خرده گیری و خرده گرفتن ها با نمای روشنفکرانه بهتر است این بی تفاوتی ها را کم کنیم.
اگر فرزندان ما بردباری دورشدن از اینترنت را ندارند، می توانیم ادبیات پارسی را به اینترنت بیاوریم.
این یک پیشنهاد است ، نخست شاید دور از یاد و خاطره باشد ولی آزمودن هایی که در دیگر نمونه های همانند به چشم می خورد بیانگر انجام پذیر بودن آن است.
بیاییم گنجینه پربار ادبیات و سروده های کهن خود را به صورت آنلاین در آوریم و….
با تشکر – حمید هرندی