گرانی ، تورم ، قیمت دلار ، سکه ، موبایل ، خودرو ،مسکن، مواد غذایی ،اختلاس ، رشوه،اعتیاد ، بیکاری ، فقر، بی آبی ، خشکسالی ، ریزگرد و…
این واژه ها ،آیه یاس و نو میدی نیستند و قصدی بر خالی کردن دل ها ندارم ولی باید قبول کرد که هر کدام از ما چه دارا و چه نادار ، چه راست و چه چپ و چه معتدل و چه دلواپس در این روزهاحال و روز خوشی نداریم.
هزاران اما و اگر ، هزاران شاید و کاش،کوه کوه مشکلات و گرفتاری ، دغدغه این روزهای همه ماها شده است و شوربختانه انگاری هیچ راه خروجی هم پیش روی ما نیست ، زیرا که: راه ها را سازندگان راه خواسته یا ناخواسته سنگلاخی کرده اند .
اینها را بدین خاطر گفتم تا بگویید و بدانم ، در این میان: تکلیف فرزندان و نوه هایی که آینده را رقم می زنند ، چیست ؟
فرزندانی که با حداقل ها،راضیندو خوشبخت و نوه هایی که با یک پفک و سُرخوردن از سرسره ،نهایت شادند و خوشوقت
به راستی تکلیف ما در قبال فرزندان و نوه ها چیست؟ آیا اگر تکلیفی تعریف بشود ، قدرت اجرایش را داریم یا خیر؟
به راستی در این وضعیت نابسامان ، برای فرزندان و نوه هایمان، حقی را قائل هستیم یا خیر؟آیا آنان هیچ نقشی در این ناملایمات و نابسامانی ها دارند یا خیر؟
به راستی ! سلامتی روحی و جسمی آنان در این برهوت گرفتاری ها ،چگونه باید تأمین شود ، امید به فردا و آینده را چگونه برایشان تعریف باید کرد؟
یادمان باشد: آنان معصوم ، بی گناه و بی تقصیرند