فارسی را پاس داریم
نمی دانم چرا بعضی ها استفاده از واژه های بیگانه را نوعی فضل و دانایی برای خود می دانند و همواره در تلاش هستند از واژه های غیر ایرانی استفاده کنند ؟
گرچه در درازنای تاریخ ، این واژه ها طوری به فرهنگ کلمات و واژه های ما وارد شده اند ، که در نوشتن یک متن یا یک سخنرانی ده ها یا صدها واژه ما یا عربی است یا واژه بیگانه ای دیگر
ولی درد اینجاست که بعضی از مسوولان بالای مملکت بعضی واژه ها را به تکرار و درحالی به کار می برند که معادل آن را در فارسی داریم.
شما به صحبت های رئیس مجلس ( علی لاریجانی ) گوش بدهید ، ببینید با چه افتخاری از واژه های عربی استفاده می کند ؛که فارسی آن واژه را داریم.
یا به صحبت های همشهری خودمان مهندس باهنر گوش بدهید ، در یک صحبت ده دقیقه ای شاید ۲۰ بار واژه ( قس علیهذا) را بکار می برد.
بنده دو سه سخنرانی آقای لاریجانی ، مهندس باهنر و… را برای نوشتن این مطلب( فارسی را پاس داریم ) گوش دادم و این واژه های بیگانه را از صحبت های آنان بیرون آوردم :
اولین ( نخستین ) ،بالعیان (آشکارا)، اضطراب ( پریشانی ) ،بالمال (در نتیجه) ، آخرالامر (سرانجام ) ،بالاتفاق (باهم) ، بالبداهه (یک باره ) ،بالفعل (اکنون) ، پتانسیل (توان) ، بالنسبه (به نسبت) ، به رأی العین (به چشم خود) ، بلاتکلیف (درمانده )،بلافصل (مستقیم ) ، حتی الامکان (تا آنجا که می توان) ،حتی المقدور (به قدر توانایی) ، در این حیص وبیص ( در این گیرودار) ، علی البدل ( جانشین ) ، عجالتآ (اکنون که ) ، لهذا ( از این رو که )،علیحده ( جداگانه ) ،مع الذالک (با این همه ) ،عندالمطالبه (هنگام درخواست ) ،لااقل ( دست کم) و…
داخل پرانتز فارسی واژه ها را بکار بردم تا ببینید که این واژه ها ی فارسی هم زیباتر و هم روانتر و ساده تر هستند. حمید هرندی