لپَر بازی lapar bazi
زمین بازی : محوطه صافی که هر کجا می تواند باشد
ابزار بازی : تکه سنگ تخت و صاف که به آن ” لپر ” می گویند و یک سنگ گرد یا باطری ( قوه) که به آن ” گنتو” می گویند.
(گنتو به روایتی به معنی جا یا جایابی می باشد.)
هدف بازی : سرگرمی و بالا بردن دقت و مهارت در نشانه گیری
تعداد بازیکنان : دو نفر یا بیشتر
شروع بازی : برای شروع بازی و چه کسی شروع کننده باشد ، باید بین دو نفر تَر یا خشک انجام شود ، تر یا خشک کردن به این صورت است که : بر روی یک طرف یک تکه سنگ کوچک تخت ، آب دهان ریخته می شود و از طرف مقابل پرسیده می شود تر یا خشک ؟ آن وقت سنگ به هوا پرتاب می شود و هر کس که درست گفته باشد ، شروع کننده بازی است ( مانند شیر یا خط انداختن)
بازیکنان پشت خطی که برای شروع بازی کشیده شده است ، می ایستند ، فاصله این خط با دایره ای که کشیده شده است و گنتو در وسط آن قرار دارد ، قراردادی است ولی معمولاً۱۰ قدم می باشد. ( به دایره ای که گنتو در وسط آن قرار دارد ، مرزنگو می گویند )
گنتو را در وسط مرزنگوو روی کمی خاک قرار می دهند و بازیکن شروع کننده با لپر انتخابی خودش و از پشت خط به طرف گنتو نشانه گیری می کند ، اگر لپر به گنتو خورد ، نوبت به دیگر بازیکن می رسد ، اگر لپر او نیز به گنتو خورد هر دو بازکن باید این عمل را تکرار کنند ، در بار دیگر اگر لپر یک بازیکن به گنتو خورد و لپر دیگری نخورد ، آن کس که لپرش به گنتو خورده است ، برنده و دیگری بازنده می باشد.
در این حالت فرد بازنده باید ۱۰ قدم از مرزنگو ( یا از محلی که گنتو افتاده است ) فاصله بگیرد و دولا بشود و به نفر برنده سواری یا کولی بدهد .
نفر برنده در حالی که سواری می گیرد ، لپرش رابه طرف گنتو پرت می کند و تا زمانی که لپرش به گنتو بخورد ، سواری یا کولی می گیرد .
یکی از ویژگی ها و سختی ها برای شخص بازنده در حال کولی دادن ، حالتی است که باید در حال سواری دادن ، لپر را از روی زمین بردارد و به دست بازیکن برنده بدهد . سواری دادن تا زمانی که لپر به گنتو برخورد کند ادامه دارد و زمانی که لپر به گنتو اصابت نکرد ، نفر بازنده از سواری دادن راحت می شود و بازی دوباره بین دو نفر تکرار می شود.
در هنگام بازی بعضی اوقات ، نفر بازنده جرزنی می کند و سواری نمی دهد ، در این حالت نفر برنده رجزخوانی می کند و با خواندن این شعر :
دوی دوی هو هو هر کی کولی ندهد همین کوه
حال نفر بازنده را می گیرد و در گاهی اوقات نیز که نفر بازنده در حال سواری دادن باید لپر را از روی زمین بردارد ، نفر برنده با گفتن واژه هایی از قبیل : “اینقدر تیزَک نکن ” نفر بازنده را سرزنش و به سر یا کمر او می زند.
( ناگفته نماند ، یادم هست که گاهی اوقات فاصله گنتو تا مرزنگو یا فاصله افتادن گنتوتا مرزنگو را قدم می کردیم و در مرحله بعد به قدم ها اضافه می شد، این مرحله را از یاد برده ام و نمی دانم در چه موقع اجرا می شد.اگر دوستان یادشان هست ، یادآوری تا به مطلب اضافه شود )
حمید هرندی
